Vandaag is het precies een jaar geleden dat de verschrikkelijke gebeurtenissen van 7 oktober plaatsvonden, toen Hamas een grootschalige terreuraanval lanceerde in Israël, waarbij meer dan 1.250 Israëlische en buitenlandse burgers omkwamen, onder hen kinderen en vrouwen.
Meer dan 250 mensen werden ontvoerd en meegenomen naar Gaza, onder wie veel vrouwen en kinderen.
De aanval van 7 oktober heeft diepe littekens achtergelaten – en vandaag herdenken we allen die op brutale wijze zijn gedood en onbeschrijfelijk geweld hebben ondergaan, inclusief seksueel geweld, terwijl ze simpelweg hun leven aan het leiden waren.
Deze dag is een moment voor de internationale gemeenschap om met luide stem onze volledige veroordeling uit te spreken over de verwerpelijke daden van Hamas, waaronder de gijzelneming van mensen.
Het afgelopen jaar heb ik gesproken met de families van gijzelaars… ben ik meer te weten gekomen over de levens, hoop en dromen van hun dierbaren… en heb ik hun angst en pijn gedeeld.
Ik kan me niet voorstellen welke martelingen ze elke dag opnieuw moeten doorstaan. Ik eis nogmaals de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars.
Tot die tijd moet Hamas het Internationale Comité van het Rode Kruis toelaten om de gijzelaars te bezoeken.
7 oktober is natuurlijk een dag om stil te staan bij de gebeurtenissen van die verschrikkelijke dag. Ik betuig mijn solidariteit met alle slachtoffers en hun dierbaren.
Sinds 7 oktober brak een golf van schokkend geweld en bloedvergieten uit.
De oorlog die volgde op de vreselijke aanvallen van een jaar geleden, blijft levens verwoesten en veroorzaakt diep menselijk leed voor Palestijnen in Gaza, en nu de bevolking van Libanon.
Ik heb hier vaak en met duidelijke woorden over gesproken.
Het is tijd om de gijzelaars vrij te laten. Tijd om de wapens te laten zwijgen. Tijd om een einde te maken aan het lijden dat de regio in zijn greep houdt. Tijd voor vrede, internationaal recht en gerechtigheid.
De Verenigde Naties zijn volledig toegewijd om die doelen te bereiken.
Te midden van zoveel bloedvergieten en verdeeldheid moeten we blijven vasthouden aan hoop.
Laten we de nagedachtenis van de slachtoffers eren, families herenigen en het lijden en geweld in het hele Midden-Oosten beëindigen.
En laten we nooit ophouden met werken aan een duurzame oplossing voor het conflict, zodat Israël, Palestina en alle andere landen in de regio eindelijk in vrede en waardigheid kunnen leven en met respect voor elkaar.